Lockheed P-38L Lightning, 'Putt Putt Maru', Col. Charles McDonald, 475th FG USAF, Filippijnen, 1945
FABRIKANT |
SCHAAL |
CORGI |
1:72 |
|
|
Type vliegtuig |
Gevechtsvliegtuig |
Periode |
1945 |
Krijgsmacht |
USAF ( Verenigde Staten USA) |
Afmetingen |
Lengte 15.1 cm Spanwijdte 21.8 cm |
Materiaal |
Die-cast metaal model met kunststof onderdelen |
Conflict |
Tweede Wereldoorlog / WWII |
Bijzonderheden |
Met standaard en figuur
|
De Lockheed P-38 Lightning was in de periode 1942-1945 een van de beste Amerikaanse Jachtvliegtuigen. Dit toestel was zo snel, krachtig en betrouwbaar dat het in vele rollen op het strijdtoneel rond de Grote Oceaan en in Europa werd ingezet. Lockheed ontwierp de P-38 naar aanleiding van het verzoek van de Amerikaanse legerluchtmacht, het United States Army Air Corps, in 1937 om een onderscheppingsjager te bouwen die een constante snelheid van minimaal 580 km/h op 6100 m hoogte kon volhouden en net als bij de Nederlandse Fokker G.I was het ontwerp gebaseerd op een romp met dubbele staartbomen. De propellers bij de P-38 draaiden tegengesteld om de torsie te verminderen en de configuratie van het landingsgestel - met één wiel voor en twee wielen net achter het zwaartepunt - was in die tijd een unieke keuze voor een jachtvliegtuig.
De Amerikaanse gevechtspiloot Charles Henry 'Mac' MacDonald was na de Japanse aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 vastbesloten om zijn plicht te doen en ervoor te zorgen dat deze rampzalige dag voor Amerika alleen maar zou resulteren in hun uiteindelijke overwinning. Hij sloot zich aan bij de USAAF en behaalde zijn wings in mei 1939. Hij werd eerst ingedeeld bij de 55th Pursuit Group en vervolgens begin 1941 bij de 18th Pursuit Group op Wheeler Field, Hawaii en was daar nog steeds op het moment van de Japanse verrassingsaanval, misschien wel de donkerste dag in de Amerikaanse militaire geschiedenis. Hij bleef in dienst en kreeg steeds meer verantwoordelijkheid en nieuwe posten, eerst thuis in de VS om nieuwe piloten te trainen en daarna in de woeste gevechten van de oorlog in de Stille Oceaan. In oktober 1943 had hij de rang van majoor bereikt en werd hij geplaatst als uitvoerend officier van de 475th Fighter Group's 'Satan's Angels', vliegend met P-38 Lightnings vanuit Dobodura, Nieuw-Guinea, waar zijn reputatie als gevechtsvlieger en effectief leider van mannen al snel zou worden gesmeed. MacDonald vroeg zijn mannen vaak om gevaarlijke langeafstandsmissies te vliegen in hun Lightnings over uitgestrekte oceanen. Hij was vaak het eerste vliegtuig dat de lucht inging, gaf leiding vanaf de basis en inspireerde zijn piloten om hun stempel op de oorlog te drukken.