Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de klassieke Amerikaanse M4 Sherman Medium Tank onderworpen aan vele tests en programma's om de serie te helpen een levensvatbare aanwezigheid op het slagveld te behouden, met name tegen de nieuwste generatie Duitse tanks. Dit leidde er uiteindelijk toe dat de Sherman in verschillende 'generaties' werd geproduceerd.

Shermans van de eerste generatie namen verschillende tekortkomingen over van de M3 Grant Medium Tank-lijn - waarop deze grotendeels was gebaseerd - en dit omvatte de smalle rupsbanden en het Vertical Volute Spring Suspension-systeem (VVSS) dat matige prestaties op ruig terrein gaf.

Zelfs terwijl de oorlog hevig woedde, werd er actief gewerkt aan het verbeteren van de kwaliteit van de Sherman en dit resulteerde in de voltooiing van het 'Horizontal Volute Suspension System' (HVSS) gekoppeld aan bredere rupsbanden. Hoewel de toevoeging zorgde voor een zwaarder en bredere tank, verbeterde het de bodemdruk van het voertuig. De HVSS werd toegepast op het M4A3-productiemodel en gaf aanleiding tot de M4A3E8 / M4A3(76)W HVSS-aanduidingen - bijgenaamd 'Easy Eight'. De nieuwe voertuigen werden ook aangevuld met een 76 mm High-Velocity kanon van groter kaliber, met gelaste rompen (in tegenstelling tot gegoten) en werden aangedreven door Ford GAA V8-benzinemotoren. De herziene kwaliteiten verbeterden de vuurkracht (waardoor de hoofdbewapening dichter bij de capaciteit van de Duitse 75 mm-kanonnen kwam), de bepantsering en de prestaties ten opzichte van de eerdere Sherman-modellen.